خدايا.....
دلم مي خواهد که بگويم، با تو بودن، بودني است که همه ي بودن هاي ديگر را تهي ميکند. بودن تو را مي خواهم که بودنت بودني ترين بودنم است که بي تو همه چيز بودن در جهان نيست گرچه همه چيز باشي؛نیایی، ننگري، نخواهي و نشکفي که شکفتن به جز تو شکفتني نيست. زيبايي دور از تو زيبا نيست. فعل ها را مي توان صرف کرد تا آخرت، تا ابديت، تا فرداها تا بي نهايت؛ صداها را مي توان ضبط کرد تا بشنوند و بگويند، نقد کنند، به فرداها بسپارند. ميتوان با تو نجوا کرد نجوايي ترين نجوا را. اما تو همان خدايي باش که خداييت جمله هايم را درمي يابد تا شايد دريابم جمله هايت را.
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب